Τον Νοέμβριον του αυτού έτους (1825) ο Ιμπραήμης μετέβη μετά του στρατού του εις Μεσολόγγιον αφείς 6.000 φρουράν εις την Τρίπολιν υπό τον Σουλεϊμάνμπεην (κατ’ άλλους 3.000 μόνον). Ο δέ Κολοκοτρώνης συγκέντρωσεν ικανόν στρατόν περί την Τρίπολιν στήσας το στρατόπεδόν του εις Βερζοβάν και συνεννοηθείς μετά της Βουλής (Κυβερνήσεως) και των διαφόρων οπλαρχηγών απεφάσισε να κυριεύση εξ’ εφόδου την Τρίπολιν. Όθεν ητοιμάσθησαν κλίμακες και άλλα προς έφοδον αναγκαία […] Το σχέδιον ήτο στρατηγικώτατον και ήθελεν επιτύχει εάν εξετελείτο ακριβώς. […] Η πεδιάς ήτον σχεδόν πλημυρισμένη και η γη ελώδης εκ των βροχών, ώστε οι ίπποι μας εβυθίζοντο μέχρι της κοιλίας και η οδοιπορία μας ήτο βραδεία και δυσχερής. Οι Τούρκοι ήσαν αμέριμνοι και αι φυλακαί των επί των προμαχώνων (ταπιών) υπό της βροχής κατατρυχόμενοι ήσαν σκεπασμένοι και υπό τα σκεπάσματά των έκραζον εκάστοτε το «γρηγορείτε» κατά την αραβική γλώσσαν των. […]

Αλλ’ οι διά τας άλλα θύρας του φρουρίου διωρισμένοι […] δεν επλησίασαν συγχρόνως εις τα θύρας, και οι Τούρκοι είτε εκ του θορύβου ον εποίουν τα σώματα κινούμενα, είτε εκ της παραστάσεως των δύο ανωτέρων εισελθόντων εξύπνησαν και δια μιάς ηκούσθησαν φωναί, αφ’ όλους τους προμαχώνας και τα επάλξεις των φρουρίων και πυροβολισμοί. Μας κατέλαβε δε η μέρα και πάντες απεσύρθημεν, οι δε εχθροί εξήλθον (ιππικόν) εκ των πυλών Ναυπλίου, Μυστρός και σαραγιού καταδιώκοντας τους ημετέρους […]

Τοιαύτη απέβη και η κατά Τριπόλεως αποπειραθείσα έφοδος κατά την 26 προς 27 Δεκεμβρίου 1825 και ουχί την 8 Ιανουαρίου 1826.

Θεόδωρος Ρηγόπουλος, Απομνημονεύματα από των αρχών της Επαναστάσεως μέχρι του έτους 1881, Εν παραρτήματι Ανασκευή της «Ιστορίας της Επαναστάσεως των Ελλήνων» του Αντ. Προκες – Οστεν, εισαγωγή, επιμέλεια, ευρετήριο Αθανάσιος Φ. Φωτόπουλος, Αθήναι 1979, σ. 75-78