Έπειτα από ένα δυσάρεστο ταξίδι 9 ωρών, φτάσαμε στην Τριπολιτσά, η οποία βρίσκεται χαμηλά σε μια πεδιάδα, η οποία φέρει το όνομά της. […]

Μπήκαμε στην πόλη εν μέσω ενός πλήθους ανθρώπων και καταλύσαμε στο σπίτι του υπουργού των Εσωτερικών, το οποίο παρέμεινε άθικτο από την οργή και την εκδικητικότητα των Ελλήνων. […] Το σεράι, ή το παλάτι του Πασά, όπου κατοικούσε εκεί πριν την Επανάσταση, στην πρώην πρωτεύουσα του Μοριά, είναι ισοπεδωμένο μέχρι τα θεμέλια, μαζί με το χαρέμι, τα λουτρά, και το τζαμί […] Το τούρκικο κοιμητήριο ωστόσο παρέμενε ασφαλές από την ελληνική εκδικητικότητα. Η Τριπολιτσά επανακατοικείται και αναβιώνει από την άθλια κατάσταση στην οποία η άλωση των Ελλήνων το 1822 [sic] την είχε κατρακυλήσει. Αυτή η πόλη, όταν ήταν ακόμα πρωτεύουσα του Μοριά, και κατοικία του Πασά, περιείχε περίπου 35.000-40.000 κατοίκους. Ανάμεσά τους υπήρχαν μόλις 3.000 Έλληνες: ο υπόλοιπος πληθυσμός αποτελούνταν από Τούρκους και απογόνους των αποστατών Ελλήνων.

Αυτή τη στιγμή οι κάτοικοι αριθμούν περί τις 15.000 και αυτό οφείλεται στη συρροή των κατοίκων από όλες τις περιοχές οι οποίοι με βιασύνη αναζήτησαν καταφύγιο. Με 1.000 δολάρια μπορεί να αγοραστεί στην Τριπολιτσά ένα σπίτι και κήπος, σε ένα εξαιρετικό κλίμα, καθαρό αέρα και εξαιρετική τοποθεσία. Η πόλη βρίσκεται στο τέρμα μιας εκτεταμένης πεδιάδας που περιβάλλεται από βουνά ανάμεσα στην αρχαία Τεγέα, τη Μαντίνεια και το Παλλάντιο. Ίσως δημιουργήθηκε από τα ερείπια των τριών αυτών πόλεων, όπως υποδηλώνει το όνομά της. Δεν είναι ισχυρή, ή ικανή να αντέξει πολιορκία. Είναι περιτριγυρισμένη από ένα τείχος με παρατηρητήρια, συνοδευόμενο από πύργους τους οποίους οι Τούρκοι ύψωσαν ως άμυνα εναντίον στις εξεγέρσεις των κλεφτών, οι οποίοι κατοικούν στα βουνά τριγύρω.

Giuseppe Pecchio, A Visit to Greece in the Spring of 1825, στο A Picture of Greece in 1825; As Exhibited in the Personal Narratives of James Emerson, Esq., Count Pecchio, and W.H. Humphreys, Esq.: Comprising a Detailed Account of the Events of the Late Campaign, and Sketches of the Principal Military, Naval, and Political Chiefs, τ. 2, Λονδίνο, Henry Colburn, 1826, σ. 27-30. Μετάφραση Μιχάλης Φέστας.