Οικισμος
Χρυσοβίτσιον
Διοικητική Υπαγωγή
Προστατιστικές μαρτυρίες για τον πληθυσμό
| Χρονολογία Καταγραφής | Όνομα στην Πηγή | Αριθμός Οικογενειών | Συνολικός Πληθυσμός | Πηγή |
|---|---|---|---|---|
| 1700 | Zovisti | 48 | 240 | Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός, 243-244 |
| 1828-1830 | Χρυσοβίτσι | 99 | 429 | Αρχείον Καποδίστρια, 125-127 |
| ca.1830 | Khrysovitsi | 93 | 284 | Bory, Expedition, 92-93 |
| 1844 | Χρυσοβίτσι | 722 | Σταματάκης, Πίναξ Χωρογραφικός, 67-70 | |
| 1851 | Χρυσοβίτσι επί όρους έχοντος ύψος 1109 γαλλομέτρ. | 148 | 911 | Ραγκαβής, Ελληνικά, β΄, 712-718 |
Διάγραμμα της πληθυσμιακής εξέλιξης του οικισμού
Πηγές
Νέα Ανακάλυψις γαιανθράκων.
Το 1853 ανεκαλύψαμεν παρά των χωριώ Χρυσοβίτζι γαιάνθρακας και υπόδειγμα τούτων καθυπεβάλαμεν τότε διά της ενταύθα Νομαρχίας προς το υπουργείον, οπερ σύστησαν επιτροπήν προς εξέτασιν, εκοινοποίησαν ημίν την ακόλουθον έκθεσιν.
«Οι […] ανακαλυφθέντες γαιάνθρακες είς οδόν Στεμνίτσης, δείγμα παρά του οποίου εστάλη […] προς εξέτασιν, εισίν γαιάνθρακες καλής ποιότητος και χρησιμότατοι ως καύσιμος ύλη· ως εκ τούτου αναγκαία επιτόπιος τις έρευνα αυτών, καθόσον ως εκ της εκτάσεως του σχηματισμού αυτών, και της μεγάλης ποσότητος των γαιανθράκων, δύναται ν’ αποκατασταθώσιν ημέραν τινά πολύ χρήσιμοι» […].
προς την Νομαρχίαν αναφέρομεν περί της ανάγκης της εισαγωγής τούτων εις τα ενταύθα μεταλλουργικάς τέχνας, ένθα καθ’ εκάστην δάση καταστρέφονται προ ανθρακοποιίαν˙
αλλά σχεδόν ουδέποτε εδόθη η προσήκουσα πρόνοια, είτε διότι η εν Χρυσοβιτζίου άγουσα οδός δεν είναι αμαξοβατή και λιαν δαπανηρά έσεται η κατασκευή ταύτης, είτε διότι οι μετά ταύτα κατά καιρόν Νομάρχες δεν είχον καιρον να προσέξωσιν την τοιαύτην υπόθεσιν.
Ήδη όμως ανεκαλύψαμεν νέαν πηγήν τοιούτων γαιανθράκων πλησίον της κατασκευαζομένης αμαξοβατής οδού εκ Τριπόλεως εις Μεγαλόπολιν, περίπου δύο ώρας μακράν της Τριπόλεως παρά τους πρόποδας του όρους Βορρά της Ασέας.
Η μεταφορά των ανθράκων τούτων είναι λίαν εύκολος δι’ αμαξών, και δεν υπολείπεται ήδη παρά η ανόρυξις κατά βάθος· διότι νυν επί της επιφανείας της γης φαίνονται στρώματα εις διάφορα μέρη μεταξύ σχιστών λίθων, έχοντας πάχος δύο μέχρι τεσσάρων δακτύλων.
Εφημερίδα Βελτίωσις, φ. 438, 1/6/1861
