Είναι παράδοξον, ότι τινές συγγραφείς Πελοποννήσιοι έχουν τόσην άγνοιαν της εσωτερικής καταστάσεως της Τριπολιτσάς, ωσάν να μην είναι και σήμερον ακόμα το αυτό σύστημα εις την πόλιν εκείνην. Οι συγγραφείς αυτοί λέγουν, ότι οι πολιουρκούμενοι Τούρκοι δι’ έλλειψιν τροφών επείνασαν, αλλά τούτο δεν είναι αληθινόν. Το κέντρο της Πελοποννήσου είχε και έχει και τώρα ακόμα την ακόλουθον τάξιν. Οι περισσότεροι των κατοίκων της επαρχίας αυτής είναι ποιμένες, γεωργοί και ημερόβιοι. Ο τόπος είναι ορεινός, και αφού θερίσουν όλους τους καρπούς των τους δημητριακούς και τρυγήσουν τας αμπέλους των, έπειτα οι μεν ποιμένες λαμβάνουν τα ζωντανά των και καταβαίνουν εις τα χειμαδιά, οι δε γεωργοί αφού σπείρουν τα χωράφια των καταβαίνουν και αυτοί ως και οι ημερόβιοι εις τα παράλια προς εύρεσιν εργασίας. Εις δε την πόλιν μένουν μόνον οι βιομήχανοι. Έχουν δε όλοι συνήθειαν να προμηθεύουν τας τροφάς των από την αρχήν του χειμώνος, και τούτο γίνεται λόγω οικονομίας.

Τότε δε τα τρόφιμα ήσαν ευθηνότερα, διότι εις Τριπολιτσάν έφεραν τα δέκατα και τριτοδέκατα των αγάδων Τούρκων, όχι μόνον της επαρχίας αυτής, αλλά και από άλλας επαρχίας τα γεννήματα όλα τα έφεραν οι ραγιάδες από τα χωρία των αγάδων και τα έβαλλαν εις αποθήκας. Αυτό δε τούτο συμβαίνει και σήμερον, διότι η Κυβέρνησις έχει αποθήκας προς εναπόθεσιν των φόρων και διορίζει επί τούτω και αποθηκάριους, με την διαφοράν όμως, ότι τώρα ο νόμος είναι επιεικής, παρά ή τότε Τουρκική εξουσία, διότι μόνο ο ζευγολάτης σήμερον δεν αναγκάζεται να μεταφέρει τον φόρο μακρύτερα των τριών ωρών. Τα γεννήματα ήδη μένουσιν εις τα αποθήκας καθ’ όλον τον χειμώνα απώλητα, και τον μήνα Απρίλιον, όταν οι άνθρωποι αναβαίνουν από τα παράλια και από τα χειμαδιά, πωλούνται με περισσοτέραν τιμήν. Τότε δε επί Τουρκίας εγίνετο αγορά κάθε οκτώ ημέρας εις την Τριπολιτσάν, και οι ραγιάδες επώλουν τα ιδικά των γεννήματα. Εις ταύτας τας αγοράς όλα τα αναγκαία τρόφιμα του χειμώνος έκαστος, κατά την συνήθειαν, αγόραζαν, ως και τυρί, βούτυρον, και όλο το λάδι της χρονιάς του. Όταν δε εγεέντο ο αποκλεισμός της Τριπολιτσάς ήτο Μάρτιος, και όλος ο κάμπος ήτο εσπαρμένος, αι δε αποθήκαι, ως είπαμεν, ήσαν γεμάται από γεννήματα. Ξένοι άνθρωποι Τούρκοι είχαν έμβει μέσα έως 8.000 και άνδρες του πολέμου έως 6.000, αλλά και αυτοί όταν ήλθαν από τα διάφορα μέρη της Πελοποννήσου έφεραν μαζύ των όλα τα γεννήματα των χωρίων των, και κατόπιν εθέρισαν και όλα του κάμπου και των κύκλω χωρίων της πόλεως.

Φώτιος Χρυσανθόπουλος (Φωτάκος), Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, έκδοση Σταύρος Ανδρόπουλος, τόμος Α΄, Εν Αθήναις, τυπ. Π. Δ. Σακελλαρίου,1899, σ. 262-263.